استرس چیست؟

استرس به این معناست که تمام بدن به همراه مغز برای مقابله با یک تهدید بسیج می­شوند. برای اینکه بتوان فرار کرد یا از خود دفاع نمود ضربان قلب افزایش می­یابد و سوخت وساز بدن تغییر می­کند به گونه ای که عضله­ها از انرژی سهل الوصولی برخوردار می­شوند. وقتی مغز کاملا بر روی وضعیت تهدید آمیز متمرکز میشود تا از آن اجتناب کند حواس پنجگانه انسان جمع می­شود. واکنش انسان به استرس از دوران پارینه سنگی به این سو برای تنازع بقای ما ضروری بوده است. بدون این واکنش اجداد ما قادر به حفظ خود در برابر خطرات ناشی از طبیعت وحشی نبودند. تا به امروز بدن ما گمان می­کند که بهنگام دچار شدن به استرس یا باید فرار کند یا آماده مبارزه باشد. تفاوت در اینست که برای انسان دوران پارینه سنگی استرس کوتاه مدت بود. مبارزه یا گریز برای چند ساعتی یا چند روزی طول می­کشید و پس از آن دوره آرامش فرا می­رسید. در جامعه امروز ما استرس بیشتر ثابت است و از همین رو هم بیشتر زیان بار. استرس در نفس خود پدیده­ی مثبتی است. اما زمانی که برما چیره می­شود به گونه ای که ما قادر به مهار تهدید نمی­شویم یا هنگامی که نمی­توانیم به موقع بهبودی پیدا کنیم، آنگاه است که استرس زیان بار می­شود.