با سوادی که ندارم، به تو ایمان دارم

آه! اگر آینه تلقین بکند، من خوبم!

نگرانم که پیامی ندهی صبح شود
 

ای به‌هم ریختنت ساعتِ خوابآشوبم!
من خرابِ تواَم ای لذّتِ مشروع و هنوز
 

حدّ ندارد به من این مستیِ نامشروبم

جرعه‌ای خواستم از یادِ تو بیرون بروم
 

از تب و تابِ تو انداخت به تاب و توبم!

 

با سوادی که ندارم، به تو ایمان دارم
تو ببخشا به مسلمانیِ نامکتوبم...